Van die momenten in het leven waar je ongevraagd en soms onaangekondigd in belandt. Denk
aan ziekte dat zich openbaart, een vriend die je teleurstelt, een relatie die verbroken wordt, overlijden van een geliefde of een geheel andere nare situatie. Kortom het leven verrast je onaangenaam. Je schrikt, bent verbaasd en een moment misschien zelfs verdoofd. Je begrijpt niet wat er gebeurt. Het overdondert je en gaat over op ‘overleven’.
Ieder mens kent zulke momenten in zijn leven. Momenten waarop je dacht: nu heb ik het voor elkaar en dan blijkt plotsklaps alles anders. Op dat moment storten de steunpilaren van jouw leven in. Althans zo voelt het. Een onveilig gevoel is wat overblijft. En nu? Hoe dan? Waarom? Hoe kom ik hier ooit weer overheen? Als ik naar mezelf kijk dan reageerde ik vroeger vooral primair op dit soort situaties door bijvoorbeeld boos te worden of in verdediging te gaan. Ik bleef vooral vragen stellen. Met de hoop de situatie daardoor beter te begrijpen en weer grip te krijgen op mijn emoties. In ieder geval was ik op die momenten erg druk met actie voeren en vechten. Met het overtuigen van anderen en bovenal het overtuigen van mezelf. Kortom: ik was aan het overleven en boekte daardoor vooral geen vooruitgang in mijn (rouw)proces.
In de jaren leerde ik te vertrouwen op het proces. Op het feit dat je situaties niet kan veranderen maar wel de keus hebt hoe er mee om te gaan. Het leven is één grote aaneenschakeling van momenten waartoe je je kunt leren verhouden. Ik maak al jaren de keus deze situaties te omarmen. Leuk of niet leuk maakt daarin niet uit. Omarmen in plaats van wegduwen. De keus maken om te leven in plaats van te overleven.
In die kern zit wat mij betreft de beweging naar vooruitgang. Dus omarm alles. Ook al begrijp je soms het doel niet, heb je onbegrip en komt er wellicht pijn en verdriet bij kijken; doe het ermee. Leven betekent alles inclusief nemen. Dus vertrouw op het proces, jouw herstelkracht en levenslust en leef jouw leven ten volste.
Liefs, Patty Duijn
Commenti